Fricativa velar xorda
| Fricativa velar xorda | |
|---|---|
| Número IPA | 140 |
| IPA - texto | x |
| IPA - imaxe |  |
| Unicode | U + 0078 |
| Entidade | & # 120; |
| SAMPA | x |
| X-SAMPA | x |
| Kirshenbaum | x |
| Escoito | |
A fricativa velar sen voz é unha consoante presente en moitas linguas, que segundo o alfabeto fonético internacional está representada polo símbolo [x] .
Na lingua italiana non está presente.
A [x] corresponde ao j español de Juan e ao ch alemán de Bach .
características
A fricativa velar sen voz ten as seguintes características:
- o seu xeito de articulación é fricativo , porque o seu son prodúcese pola fricción provocada polo paso ininterrompido do aire a través dun estreitamento da cavidade oral;
- o seu lugar de articulación é o veo : prodúcese achegando a parte traseira da lingua ao veo do padal (de xeito que o aire , forzado polo obstáculo, produce un ruído ao escapar).
- é unha consoante xorda , xa que a emisión deste son prodúcese sen facer vibrar as cordas vocais .
No sur español e latinoamericano
Pronúncianse así:
- o j ( J uan Carlos );
- g, pero só nos grupos ge e gi (g ent, Ar entina g).
En alemán
Dase en lingua escrita co grupo ch .
Normalmente ch lese como unha fricativa velar sen voz, cando vai precedida de / a /, / o /, / u /:
- a ch (exclamación de sorpresa ou decepción): x
Por outra banda, despois das vogais dianteiras ( i , e e Umlaute ) ch chese como unha fricativa palatal sen voz :
- ich ("eu"): ç .
Trátase de variantes articulatorias ou rexionais, sen papel para o significado da palabra que se forma ( alófonos ).
En esperanto
Así, a letra ĥ pronúnciase (tamén se transcribe como hx ou, máis raramente, hh ) por exemplo na palabra ĥaoso ( xa'oso caos).
En árabe
En árabe o son está representado pola letra Khāʾ .
En Calabria
Nos dialectos calabres do sur corresponde ao italiano f e represéntase graficamente cun ĥ.
Bibliografía
- L. Canepari, Introdución á fonética , Turín, Einaudi, 2006